Lyrik & Chansons aus Krakau -„Herzen an Fahrrädern”, „Serca na Rowerach” piosenki do wierszy Ewy Lipskiej w wykonaniu Anny Szalapak
So, 10.Oktober 2004 19.00Uhr, Wiener Interkulttheater, 6., Fillgradergasse 16
ANNA SZAŁAPAK (Gesang)
Konrad Mastylo (Klavier)
Tomasz Góra (Violine)
Gwiazda Piwnicy Pod Baranami zaśpiewala piosenki ze swej najnowszej płyty Serca na rowerach, na której znalazły się utwory Ewy Lipskiej z poetyckimi melodiami Seweryna Krajewskiego, Andrzeja Sikorowskiego i Andrzeja Zaryckiego. W programie usłyszelismy też najpiękniejsze pieśni z repertuaru artystki m.in. kompozycje Zygmunta Koniecznego
ANNA SZALAPAK, eine Künstlerin des legendären Literaturkabaretts „Piwnica pod Baranami“ aus Krakau, singt Lyrik von Ewa Lipska aus dem Buch „Herzen an Fahrrädern“. „Piwnica pod Baranami“ gilt als Talenteschmiede. In diesem künstlerischen Milieu verkehrten international bekannte Stars wie: Andrzej Wajda, Roman Polanski, Krzysztof Penderecki und viele andere.
Ewa Lipska gehört zu den renommiertesten Dichterinnen Polens, und ihre kunstvolle Poesie bedient sich einer stark ausgebauten Metaphorik. Ewa Lipska studierte Malerei, war Lektorin, sowie Redakteurin bei Literaturzeitschriften. Von 1991 bis 1997 leitete sie das Polnische Institut in Wien. Heute lebt sie als freie Autorin in Wien und Krakau. Sie wurde mit zahlreichen Preisen ausgezeichnet und ihre Lyrik wurde in zahlreiche Sprachen übersetzt.
ANNA SZAŁAPAK
Od 1987 roku koncertuje w kraju i zagranicą przedstawiając przez siebie przygotowane spektakle muzyczne: „Z czego składa się świat”(1987), „Koncert kolęd z szopką krakowską w tle”(1990), „Żywa woda”(1997), „Serca na rowerach”(2002).
Wykonuje utwory najsłynniejszych poetów i kompozytorów polskich m.in.: Agnieszki Osieckiej, Ewy Lipskiej, Czesława Miłosza, Zygmunta Koniecznego, Zbigniewa Preisnera, Jana Kantego Pawluśkiewicza, Andrzeja Zaryckiego.
Wydała cztery płyty: „Anna Szałapak z Piwnicy pod Baranami” (1991), „Anna Szałapak koncert w Trójce, czyli z czego składa się świat”(1999), „Żywa woda, czyli rzeka nierzeczywista”(2000), „Serca na rowerach”, do wierszy Ewy Lipskiej (2004).
Laureatka m.in. prestiżowej nagrody Trzeciego Programu Polskiego Radia „Mateusz 97” za osiągnięcia artystyczne, oryginalną interpretację piosenek literackich, niepowtarzalny styl i niezapomniany koncert w Trójce.
Anna Szałapak: „Serca na rowerach. Piosenki do wierszy Ewy Lipskiej”
Puma Wilczek, Anna Szalapak, Zofia Beklen, Ewa Lipska, Roma Mracek, Danuta Bibro
Fotos: Bogdan Winnicki
Polskie Radio 2004
„Niektórzy lubią poezję / niektórzy, czyli nie wszyscy / nawet nie większość wszystkich, ale mniejszość/ lubią poezję…” (Wisława Szymborska). Propozycja Anny Szałapak to szczególny rodzaj poezji – poezja śpiewana. Bardzo trudny gatunek, bo z jednej strony uznający prymat słowa nad muzyką, z drugiej ubierający słowa w dźwięki i umieszczający je w muzycznej przestrzeni. W przestrzeni, która może (powinna) dopełniać słowo – naszkicowany obraz wypełniać kolorem. W przestrzeni, która nie może (nie powinna) zatracić swej muzycznej jakości i podporządkować się całkowicie słowu.
Kalina Stempinska /2004-07-18
Jedenaście wierszy – jedenaście piosenek, zarejestrowanych w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie w trakcie koncertu w dniu św. Walentego 2003 (!). Muzyka głównie autorstwa Andrzeja Zaryckiego, choć swą obecność na płycie zaznaczyli też Seweryn Krajewski (“Jeszcze przez chwilę być szczęściarzem”) i Andrzej Sikorowski (tytułowe “Serca na rowerach” i “Coś zmienić w życiu chciałabym”). Akompaniament to gitara (Michał Nagy) i fortepian (Konrad Mastyło). Wydawałoby się, że nazbyt skromnie, ale nic bardziej mylnego. Cała trójka dobrze się wyczuwa – wspólnie narasta, trwa i zacicha wspólnie. Szczególnie, gdy głos Anny Szałapak przechodzi w szept i gdy ona się w ten szept chowa…
Na płycie odnajdujemy notę, że to piosenki “o życiu, o przemijaniu, o miłości”. Ja dodam, że mówią też o nie-przemijaniu. Cała płyta jest kolejnym dowodem, że w świecie muzyki są postaci, których nazwiska stają się rozpoznawalnymi jakościami–wartościami. Anna Szałapak jest taką postacią. “To nic, że coś minęło…”, jak śpiewa w jednej ze swych piosenek, bo dodaje zaraz: “my żyjemy jeszcze” i 
udowadnia, że jest klasykiem gatunku. Ciepło, spokój, kontemplacja, czasem wycofanie, czasem niepoprawny optymizm – to wszystko charakteryzuje jej śpiew. Cechy, których nie wypracujesz, nie nauczysz się – musisz przeżyć. Przemówią same.
“Niektórzy lubią poezję” – ja lubię.
(Tygodnik Powszechny)